Prachtig hè, broers en zussen die elkaar uit het oog zijn verloren en weer opsporen, geadopteerde kinderen die hun biologische ouders na jaren weer kunnen vasthouden, neven en nichten die elkaar terugvinden omdat ze toevallig allebei werken aan de stamboom van de familie. Op de website van MyHeritage kun je dit soort verhalen lezen. Ik smul ervan. Ook van het verhaal van George Graham Green. Hij stuurde zijn DNA op uit nieuwsgierigheid…
Georges verhaal lijkt op dat van Fee, de hoofdpersoon uit mijn nieuwe boek Bloedheet. Ook zij stuurt voor de gein haar DNA op naar een bedrijf dat het vergelijkt met DNA van anderen. Ze hoopt dat er nog ergens een neef of nicht van haar vader rondloopt, maar in plaats daarvan ze doet een schokkende ontdekking.
In mijn boek krijgt Fee een mailtje met naam en toenaam van een familielid, inclusief de bloedband die ze met deze persoon heeft. Een ware thriller, toch?
Privacy
Toen ik het verhaal van Bloedheet bedacht, was mijn vooronderstelling dat dit zo niet gaat. Dat het kón, dat wist ik wel, maar qua privacy wetgeving en ethisch verantwoord zijn, leek me dit niet door de beugel kunnen. Een mens heeft toch recht op geheimen, hoe lelijk die ook zijn? Een kind bij een andere vrouw? Of niet 100% zeker weten of je man wel de vader van je eerstgeborene is? Het is allemaal niet fraai, maar het lijkt me nogal ontwrichtend als dit soort geheimen door een nieuwe techniek opeens openbaar worden. Ik dacht dus dat je bij bedrijven als MyHeritage alleen te horen kreeg dát er een bloedband was, en niet wát die bloedband was. Zo naïef ben ik soms. Ik had het mis.
Op MyHeritage staat de ‘successtory’ van George Graham Green. Hij stuurt zijn DNA op uit nieuwsgierigheid en ontdekt dat zijn vader niet zijn vader is. Hij blijkt een halfzus te hebben in de Verenigde Staten. ‘Na wat emotionele verwerking’ schrijft het verhaal, ging Graham zijn halfzus bezoeken. Hij vond maar liefst ‘6 liefdevolle nieuwe familieleden’, gaat de successtory verder.
Emotionele verwerking
Ik gruw eigenlijk van dit verhaal. Het korte bijzinnetje ‘Na wat emotionele verwerking’ is precies de ontwrichting die ik bedoel, en die zeker meer waard is dan een bijzin. Dit is toch geen succesverhaal? Wat vindt MyHeritage hier zelf van? Na even zoeken vind ik de volgende passage in hun privacy statement: ‘DNA Matches kan aanzienlijke persoonlijke gevolgen met zich meebrengen, omdat ze onverwachte familiebanden kunnen blootleggen. Dit kan relaties blootleggen die niet ondersteund worden door DNA, of DNA kan relaties aantonen die tegenstrijdig zijn met bestaande relaties in uw stamboom. Als u de DNA-diensten gebruikt en zich zorgen maakt over de gevolgen van DNA Matches, kunt u DNA Matches uitschakelen.’
Wat begon als een verhaal met een futuristisch randje, blijkt nu al de werkelijkheid te zijn. Het kán en het mág. In Bloedheet gaat Fee op onderzoek uit naar het ware verhaal achter haar familie. Dat de bloedbanden anders blijken dan verwacht, is voor haar een echte thriller. Of het uiteindelijk een succesverhaal blijkt… dat mag de lezer van Bloedheet zelf bepalen!
