Met je zoontje uit de auto stappen middenin het Safaripark Beekse Bergen. Vandaag zag ik de beelden van het Franse gezin dat dit deed, en vervolgens werd beslopen en aangevallen door de dieren. Niemand raakte gewond, alles liep goed af, maar wat bezielt je om zoiets te doen?
Ik kan de hele dag al aan niets anders denken. Die sprong van de cheeta. Dat kleine jongetje naast de auto. De stemmen van de filmers voor wie het eerst een lolletje is en dan opeens serieus wordt. Bloedserieus. Je hoort de angst in hun stem. Wat bezielt die mensen?
Het is duidelijk te zien dat dit geen stiekeme actie is. Ze nemen hun tijd, het kleine jongetje mag uit de auto, ze maken zelfs even een off-the-road wandelingetje. Gezellig tussen de luipaarden door.
Ze hebben geen idee. Dat het gevaarlijk is wat ze doen. Dat wilde dieren niet voor niets wilde dieren heten.
Zijn dit mensen die ook niet weten dat melk uit een koe komt? Die zelf in de stad zijn grootgebracht, achter een beeldscherm, DVD’s kijkend en gamend? Zouden ze hun zoontje een helmpje opdoen als hij een rondje op de stoep gaat fietsen? In ieder geval zijn ze niet meer in staat de échte gevaren van de wereld te herkennen, zelfs niet als ze erdoor aangestaard en besprongen worden.
Ik hoop dat dit een incident was en niet tekenend voor een hele – veilig achter de televisie opgegroeide – generatie.
