Vandaag op tv
Zwart, neonroze, zwart, neongeel, zwart. Uit de verte kwam een diepe bastoon aanrollen, steeds harder, steeds lager. De knal die volgde kwam onverwacht. Midden in het beeld werd een oog zichtbaar. Het knipoogde. De tune van het nieuwe programma was, door de vele aankondigingen, voor het publiek vertrouwd geworden: pianomuziek, gecombineerd met een stevige beat. Klassiek en modern, een hippe mix met een onheilspellende ondertoon.
Het oog kwam op de kijker af, groeide. In de pupil verschenen witte letters die samen de titel van het programma vormden: Privacy Live. Nu werd ingezoomd op de punt op de eerste letter i. De punt bleek een sleutelgat te zijn, waardoor het publiek in de studio zichtbaar werd. Willekeurige mensen verschenen in close-up in beeld. Verwachtingsvolle blikken. Deze nieuwste realityshow zou volgens de aankondigingen nóg echter en nóg spannender zijn dan alle realityshows tot nu toe.
De eerste aflevering van Privacy Live was begonnen.
De camera vond Sem van Belzen in het midden van de zaal. Hij zat op een ronde paarse bank op een laag podium. Eromheen stonden tribunes voor het publiek opgesteld. Alle lampen in de studio en alle ogen waren op Sem gericht. Hij keek trots om zich heen. De publieksfavoriet was aangetrokken om deze unieke televisieshow te presenteren en hij genoot zichtbaar van de lancering van een nieuw kijkcijferkanon tijdens primetime. Zijn rode appelwangen en jongensachtige glimlach gaven hem het uiterlijk van de ideale schoonzoon. Jong en oud vielen voor hem. Perfect gekleed en gekapt, net iets te dik, precies menselijk genoeg.
‘Welkom vanavond, dames en heren!’ Vakkundig gleed zijn blik naar de afgesproken camera. ‘Welkom op deze historische nazomeravond, aan het begin van een nieuw televisieseizoen. De avond van de eerste aflevering van Privacy Live, hét programma waarin geen geheim verborgen blijft. Wij geven u een kijkje in de keuken én de andere kamers van de hoofdpersoon van vanavond. De slaapkamer, bijvoorbeeld.’ Sem trok ondeugend zijn wenkbrauwen op. ‘De hoofdpersoon van vanavond weet zelf nog niet dat hij of zij deze rol heeft gekregen. Ja, dames en heren, het is een van u. Misschien bent u het zelf wel!’ Hij schraapte zijn keel en verraadde daarmee iets van zijn zenuwen. Iemand van de productie overhandigde hem een snoerloze microfoon, waarmee hij naar de mensen op de tribune liep. Zijn oog viel op een jonge vrouw met halflang blond haar.
‘Wat is jouw grootste geheim?’ Sem keek haar brutaal aan en hield de microfoon voor haar mond. Het meisje pakte zenuwachtig de arm van haar vriendin en samen begonnen ze te giechelen.
‘Niets te verbergen, zeker?’
De blondine schudde onzeker glimlachend haar hoofd.
‘Weet je het zeker?’ vroeg Sem nu, terwijl hij haar indringend aankeek. ‘Peuter je weleens in je neus?’
‘Nee, nooit,’ zei de jonge vrouw opgelucht.
‘Ga je vreemd? Val je op vrouwen?’
‘Nee. Nee,’ zei ze weer, nu iets zachter.
‘Heb je weleens iets gestolen? Heb je een getrouwde minnaar?’
‘Nee …’ De vrouw fluisterde het laatste woord bijna. Haar hoofd had inmiddels een hoogrode kleur gekregen en het huilen stond haar nader dan het lachen.
‘Aha,’ zei Sem, ‘een getrouwde minnaar, dus. Is het je buurman? Een leraar? Je baas?’
De vrouw lachte nu helemaal niet meer. Haar zenuwachtige glimlach was veranderd in een streep en ze leek vastbesloten geen antwoord meer te geven. Dit was niet haar idee van een leuke avond, maar het publiek in de zaal dacht daar duidelijk anders over. Dit was precies waarvoor ze waren gekomen. Gemompel ging door de zaal. Hier en daar werd gelachen. Mensen keken elkaar veelbetekenend aan.
Sem stond nog steeds bij haar. ‘Het is je baas, hè?’ Nog voor ze antwoord kon geven, trok Sem de microfoon terug en deed een paar passen naar achteren. Op een groot scherm, dat bijna de hele achterwand van de studio besloeg, verscheen een foto van de jonge vrouw, vlak voor een glimmend kantoorpand, samen met een man. Hun lichaamstaal verried duidelijk de intimiteit tussen de twee.
De blondine sprong op, haar handen voor haar mond geslagen. Ze schudde met haar hoofd, haar ogen zochten de dichtstbijzijnde uitgang. Toen ze die had ontdekt, rende ze huilend de studio uit, haar vriendin verbluft achterlatend.
De stilte in de ruimte was nu om te snijden. Sem liep verder langs de tribunes. Af en toe maakte hij een schijnbeweging door ineens met zijn microfoon naar iemand te wijzen. Mensen schrokken, probeerden oogcontact met hem te vermijden, deinsden achteruit. Telkens trok hij zijn hand terug. Toen liep hij naar de paarse bank en ging weer zitten.
‘Dames en heren, dit was nog maar een opwarmertje. Onze verleidster, hier op het scherm, speelt niet de hoofdrol van vanavond. Dat is iemand anders.’ Indringend keek hij in de camera. ‘In de afgelopen maand hebben wij een van u dag en nacht met achtenveertig camera’s gevolgd. Deze persoon heeft geen geheimen meer voor ons.’
In het publiek hing een nerveuze spanning.
‘Onze hoofdpersoon van vanavond is een … vrouw.’ Sem scande de zaal. ‘Ik zie dat alle mannen opgelucht ademhalen.’ Hij lachte hard.
De camera zwaaide door de lucht over het publiek. Het was duidelijk zichtbaar dat de mannelijke bezoekers wat onderuit zakten en zich ontspanden.
‘De vrouw waar het vanavond om gaat,’ ging Sem verder, ‘is door haar buurman opgegeven. De afgelopen weken zijn we alles over haar te weten gekomen, geen geheim is verborgen gebleven. In haar huis zijn tientallen camera’s geïnstalleerd. Op elk moment van de dag wisten we exact wat ze aan het doen was, ook op dit moment. Ze is namelijk hier.’
Er klonk geroezemoes in de zaal.
‘Ja, lieve mensen, de ster van vandaag zit in de zaal. Ze heeft een opgeruimd huis, veel kussentjes op de bank. Alleen de hond is thuis.’ Sem greep naar zijn oor, leek ergens naar te luisteren en lachte toen. ‘De hond is op de bank gaan liggen, zodra zijn baasjes waren vertrokken.’ Hij keek nu recht in de camera en er verscheen een grijns op zijn gezicht. ‘Dames en heren, straks kunt u zelf een blik werpen in deze woonkamer en komt u te weten om wie het vanavond allemaal draait in Privacy Live. Misschien bent u het wel. Iedereen heeft iets te verbergen. De een neukt haar baas – haar getrouwde baas – en de ander peutert stiekem in zijn neus. Ook u heeft vast geheimen waarvan u niet wilt dat heel Nederland ze weet. Privacy Live komt het te weten. Vreemdgangers, fraudeurs en andere leugenaars zijn niet veilig voor het oog van Privacy Live. Wij halen mensen uit de kast en krijgen de onderste steen boven. Denk goed na voor je iets doet, want wie weet word ook jij in de gaten gehouden …’
Sem wees met een vinger naar de camera, die inzoomde tot zijn vinger uit de televisie leek te steken. ‘Maar nu eerst muziek. De nieuwste single van Harm de Boom heet Privéen leek ons de perfecte hit om vanavond aan u te laten horen. Tot zo!’
De camera zoomde uit en weer in. Op de voorste rij van de tribunes zat een trotse Jochem Bergman, de eigenaar van AirTV en de bedenker van deze nieuwste televisiehit.